Teraz do próbki dodajemy roztwór jodku potasu w ilości 2 cm3 i wreszcie zaczyna się coś dziać.
Rys: Dodanie r-r jodku potasu w środowisku zasadowym powoduje wytrącenie kłaczkowatego osadu zgodnie z przedstawionym wcześniej równaniem.
Biały osad wytrąca się i od razu utlenia się rozpuszczonym tlenem, co powoduje zabarwienie jasnobrązowe. W tym momencie już wiadomo orientacyjne czy tlenu jest dużo czy mało. Im osad bardziej brązowy tym tlenu jest więcej.
Zatykamy kolbkę korkiem nad zlewem bo trochę cieczy się wyleje i mieszamy intensywnie by cały tlen przereagował z osadem wodorotlenku manganu, po wytrząsaniu kolbkę odstawiamy na jeszcze kilka min. aż osad opadnie na dno.
Rys: Opadanie osadu na dno.
Teraz dodajemy 1 cm3 stężonego kwasu siarkowego. Osad zaczyna się rozpuszczać i z dodanego wcześniej jodku potasu wydziela się wolny jod w ilości proporcjonalnej do zawartego w wodzie tlenu.
Rys: Rozpuszczanie osadu w kawasie siarkowym.
Kolbkę zamykamy i intensywnie mieszamy aż cały osad się rozpuści. Następnie wstawiamy ją w ciemne miejsce by cały jod się wydzielił.
Rys: Osad w trakcie mieszania i rozpuszczania w kwasie.
Po rozpuszczeniu osadu roztwór powinien być klarowny i zabarwiony na żółto od wydzielonego wolnego jodu. Im badana próbka zawierała więcej tlenu tym intensywność barwy będzie większa.
Rys: Osad rozpuścił się i wydzielił się z roztworu wolny jod, który zabarwił go na żółto.
