Rys. 32 Generator wysokiego napięcia ZVS i drabina jakubowa Maćka.


Rys. 33 Proste i ciekawe eksperymenty chemiczne dla najmłodszych.


Rys. 34 Sztuczny kawior.

Bardzo ciekawy i smakowity eksperyment polegający na wkraplaniu roztworu alginianu sodu z substancją smakową np. sokiem do roztworu soli wapniowej. Na powierzchni kropli wytwarza się błona twardego i nierozpuszczalnego alginianu wapnia, dzięki czemu krople przypominają gumowe kuleczki, które bez obaw można zjeść.


Rys. 35 Automatyczna instalacja do warzenia piwa na małą skalę.


Rys. 36 Klasyczna Cewka Tesli.


Rys. 37 Pracujący iskrownik klasycznej Cewki Tesli.

Klasyczna Cewka Tesli składa się z kilku podstawowych elementów jakimi są: Transformator wysokiego napięcia, kondensator pierwotny, uzwojenie pierwotne i wtórne oraz kondensator wtórny. Działanie polega na ładowaniu kondensatora pierwotnego przez transformator wysokiego napięcia. Gdy napięcie na kondensatorze osiągnie określoną wartość następuje przeskok iskry i jego rozładowanie poprzez uzwojenie pierwotne co jest źródłem powstania drgań rezonansowych w tym obwodzie. Drgania te indukują wysokie napięcie w drugim obwodzie rezonansowym złożonym z cewki z nawiniętymi kilkoma tysiącami zwojów oraz kondensatora powietrznego. W porównaniu z rozwiązaniami elektronicznymi i lampowymi, ten transformator jest dużo bardziej hałaśliwy za sprawą iskrownika.


Rys. 38 Szkółka podstaw elektroniki i lutowania obwodów drukowanych.


Rys. 39 Skraplanie tlenu z powietrza oraz ołowiany dzwonek.


Rys. 40 Eksperymenty z urządzeniami dozymetrycznymi.

Podczas pokazu promieniotwórczości jeden z młodszych uczestników postanowił sprawdzić czy przypadkiem sam prelegent nie jest promieniotwórczy.


Rys. 41 Komora mgłowa.

Komora mgłowa - Komora Wilsona nazywana też komorą kondensacyjną jest to urządzenie służące do detekcji promieniowania jądrowego. Pozwala dosłownie zobaczyć tor po jakim poruszała się cząstka a czasem nawet jej rozpad. Taka komora jest stosunkowo prostym urządzeniem, podobna jest do akwarium, w którym dno ochładza się najczęściej suchym lodem a górę pokrywa się materiałem nasączonym alkoholem np. izopropylowym i ogrzewa światłem. Zawarta w komorze mieszanina powietrzno - parowa ochładza się w wyniku dyfuzji w kierunku zimnego dna. Nie ma w niej kurzu więc para nie ma na czym rozpocząć kondensacji i powstaje para przesycona, Para taka nie kondensuje nawet po uzyskaniu temperatury sporo niższej od temperatury nasycenia, warunkiem jest jednak idealna czystość gazu. Teraz, gdy do komory wpadnie cząstka promieniowania jonizującego tworzy na swej drodze jony, na których para może kondensować. Wynikiem takiego przelotu cząstki jest szybko znikający kanał skondensowanej pary który można gołym okiem zaobserwować i "zobaczyć promieniowanie".