Rys. 11 Wodorowe ogniwo paliwowe.
Teraz ogniwo wodorowe, w trakcie przygotowań do zasilania gazem powstającym w reakcji metalu z kwasem. Powstający prąd elektryczny zasili mały silniczek ze śmigiełkiem.
Rys. 12 Wypieranie srebra przez miedź z roztworu azotanu srebrowego.
Jest to bardzo prosty i efektowny eksperyment. Polega na ukształtowaniu z miedzianego drutu ciekawej figury np. choinki i zanurzeniu jej w roztworze azotanu miedzi. Zgodnie z szeregiem elektrochemicznym miedź będzie wypierać z roztworu srebro, które zacznie krystalizować w postaci malutkich i efektownych kryształków na drucie. Jednocześnie roztwór zmienia barwę na niebieską, która pochodzi od powstającego azotanu miedzi.
Rys. 13 Radiometr Crookersa.
Radiometr ten to mały wiatraczek zawieszony na osi wewnątrz szklanej bańki, w której obniżono ciśnienie. Ścianki łopatek z jednej strony pomalowane są na czarno a z drugiej posrebrzone. Gdy na przyrząd pada światło wiatraczek obraca się a prędkość obrotowa jest proporcjonalna do intensywności tego światła. Wiatraczek obraca się na skutek różnej absorbcji promieniowania przez stronę czarną i srebrną i związaną z tym różną temperaturę powierzchni, która powoduje ruch powietrza i różnicę ciśnień.
Rys. 14 Zjawisko Seebecka.
Jest to zjawisko termoelektryczne w zamkniętym obwodzie złożonym z dwóch różnych metali, jeśli złącza metali tego obwodu znajdą się w różnych temperaturach w obwodzie powstanie siła elektromotoryczna. W eksperymencie przeprowadzonym przez fizyków z Instytutu Fizyki PAN jedno ze złącz metali zanurzono w ciekłym azocie a drugie ogrzewano z palnika. W pobliżu pętli grubego miedzianego drutu pomiędzy końcami, którego wykonano spawy, umieszczono na nitce mały magnes, który zwisał swobodnie.
Rys. 15 Zjawisko Seebecka.
Po ochłodzeniu jednego ze spawów w ciekłym azocie i ogrzaniu drugiego palnikiem magnes został przyciągnięty przez drut, świadczy to o przepływie bardzo dużego prądu w obwodzie i wytworzeniu pola magnetycznego.
Rys. 16 Eksperyment obrazujący temperaturę Curie.
W pobliżu silnego magnesu umieszczono nakrętkę tak, że przyciągana była przez magnes napinając drucik, na którym była zawieszona. Gdy nakrętkę ogrzano do wysokiej temperatury za pomocą palnika straciła ona swe ferromagnetyczne właściwości i stała się paramagnetyczna. Osiągnęła ona temperaturę Curie, która dla stali wynosi 768oC, temperatura ta związana jest z przemianą w której drgania termiczne niszczą układ dipoli magnetycznych atomów, które poniżej tej temperatury tworzą domeny ferromagnetyczne.
Rys. 17 Eksperyment obrazujący temperaturę Curie.
Po osiągnięciu temperatury przemiany stalowa nakrętka opadła, stała się paramagnetykiem i przestało na nią działać pole magnetyczne magnesu. Po ostygnięciu powróciły własności ferromagnetyczne.
Rys. 18 Płonący banknot.
Banknot nasączony został wódką - roztworem alkoholu, substancji bardzo lotnej. Po podpaleniu spalały się pary alkoholu tuż nad powierzchnią, sam banknot przed spaleniem zabezpiecza woda pozostała po odparowaniu alkoholu. Do alkoholu można dodać trochę soli, która zabarwi płomień na żółto i dodatkowo uwidoczni płomień.
Rys. 19 Źródło promieniowania beta za osłoną z pleksy.
Eksperymenty z promieniotwórczością, na zdjęciu źródło promieniowania beta i pomiar dokonany za cienką osłoną z pleksiglasu, jak się okazało cząstki promieniowania zostają prawie całkowicie zatrzymane przez tą barierę i obserwatorzy innych eksperymentów z tym źródłem są bezpieczni.
Rys. 20 Eksperyment obrazujący przenikalność cieplną miedzi.
Na płaskowniku, którego jeden koniec jest ogrzewany płomieniem świecy zamontowano cztery czujniki temperatury połączone z mikroprocesorowy rejestratorem, który kreślił wykres na ekranie komputera, niestety nie pokażę powstałego w ten sposób wykresu i wniosków z eksperymentu bo akurat wystąpił problem z zasilaniem a na to stoisko już później nie udało mi się powrócić.
