Tlen, para wodna, argon i dwutlenek węgla zawarty w powietrzu, w balonie również się skraplają gdy balon zaczniemy schładzać.

Balon po chwili się skurczył a po wyjęciu z azotu szybko wraca do swojego pierwotnego kształtu.

Dalej eksperyment podobny do poprzedniego. W długim metalowym pojemniku znajduje się ciekły azot, jego zewnętrzna metalowa powierzchnia schłodzona jest więc do temperatury -196 ^oC. W powietrzu atmosferycznym, w udziale ok. 20 % znajduje się tlen którego temperatura skraplania wynosi -183 ^oC

Metalowa rura ma temperaturę o 13 ^oC niższą od potrzebnej do skroplenia tlenu, więc na jej powierzchni pojawia się ciecz i spływa do metalowej kuwety na podłodze. Spływającą cieczą jest ciekły tlen o czym w prosty i efektowny sposób możemy się przekonać.

Do zebranej w kuwecie cieczy wystarczy przystawić tlące się łuczywko - łuczywko w czystym tlenie natychmiast rozpala się jasnym płomieniem.



Łuczywko można przystawić bezpośrednio do stróżki płynącego ciekłego tlenu, powierzchnia naczynia jest duża więc tlenu skrapla się naprawdę sporo.

W następnym doświadczeniu zaprezentuję zmianę własności sprężystych metalu - ołowiu.

Dzwon przedstawiony na zdjęciu wykonany jest z ołowiu - metal ten w temperaturze pokojowej jest miękki i plastyczny. Zupełnie nie nadaj się do budowy tego typu urządzeń. Osoba chcąca go użyć musiała by się naprawdę postarać by wydobyć z niego choć delikatny dźwięk (dźwięk jest głuchy). Energia uderzającej kulki jest pochłaniana przez miękki metal. Sytuacja zmieni się zupełnie po ochłodzeniu ołowiu w ciekłym azocie. Metal stanie się bardzo twardy i nie będzie się już wgniatał od uderzeń kulki pochłaniając w ten sposób energię. Dzwon wyda piękny metaliczny dźwięk. Metale w raz ze spadkiem temperatury stają się bardziej sprężyste.