Zasada działania członu podwajania napięcia Villarda

       Przebiegi w układzie podwajacza napięcia Villarda w przypadku zasilania napięciem sinusoidalnym przedstawia rysunek poniżej. Kondensator C₁ za pośrednictwem diody D₁ jest ładowany do potencjału równego amplitudzie ujemnej połówki wejściowej U₂. Za pośrednictwem diody D₂ do kondensatora C₂ zostaje doprowadzone napięcie równe sumie napięcia występującego na kondensatorze C₁ i dodatniej połówki napięcia wejściowego U₁. Napiecie stałe U_C na wyjściu powielacza jest więc równe wartości międzyszczytowej napięcia wejściowego (U_C = U₁ + U₂ ).                                                             Dodawanie do układu podwajacza dalszych członów złożonych z diody i kondensarora umożliwia zwiększenie krotności powielania.                                                   

 Teraz na mniejszej płytce pleksy, którą przy pomocy elementów dystansowych przymocujemy do głównej płyty podwajacza, montujemy gniazda wejściowe.  Na większym kawałku płyty plexi ustawiamy wszystkie elementy i odznaczamy odpowiedni wymiar, który musimy wyciąć.
       Kolejną rzeczą jaką musimy przygotować to dwie wysokonapięciowe diody. Łączymy więc nasze 1N4007 w szereg (ok. 15 szt.)i wsuwamy w koszulke termokurczliwą.
       Gdy mamy juz wszystkie elementy gotowe, możemy przystąpic do najprzyjemniejszej części budowy - łączenia wszystkiego w całość jak na zdjeciu.

       No i oczywiście do testów. Podwajacz zasilany napięciem przemiennym 4kV dawał na nieobciążonym wyjściu 11 kV, po dołaczeniu lasera He - Ne napiecie spadło do 6 kV.